Jajko, pozornie przedmiot, który nie zaprząta myśli szarego Kowalskiego, mającego na głowie o wiele ważniejsze sprawy. Jednak to niepozorne, smakowite połączenie żółtka i białka, było przez wieki nie tylko jednym z głównych elementów diety człowieka, ale zadziwiało wielkie umysły filozofów i uczonych już od zarania dziejów.
Stąd właśnie słynny paradoks filozoficzny dający pod rozwagę kwestię pierwszeństwa, co umożliwia dyskusję z jednej strony tym, którzy twierdzą, że na początku istnieć musiała kura, która zniosła pierwsze w świecie jajko, a z drugiej – ich adwersarzom, twierdzącym, że najpierw musiało istnieć jakieś jajko, z którego wykluła się pierwsza, prastara kura (gdyż, jak wiemy, wykluwanie się piskląt z jajka, jest standardowym procesem przychodzenia na świat drobiu).
Zacznijmy jednak „ab ovo” (w łacinie termin ten oznacza „od jajka”, a pochodzi prawdopodobnie od przysłowia starożytnych rzymian, którzy mawiali „ab ovo ad mala”, czyli „od jaja do jabłek”. Taki zwrot miał się wziąć stąd, że rzymianie rozpoczynali swoje posiłki od jajek, a kończyli konsumpcję zajadając się soczystymi jabłkami).
Jakkolwiek pierwszeństwo w tym, co było na samym początku musimy zostawić na boku – ponieważ nie jesteśmy w stanie z całą pewnością stwierdzić, czemu możemy przypisać ten atrybut – tak musimy przyznać, że rangę wynalazcy musiał otrzymać ten, kto jako pierwszy udomowił kurę i nie tylko zjadł jej soczyste mięsko, ale dał czas na zniesienie jajka, które następnie spożył (prawdopodobnie na surowo) i zrozumiał, że w tym tkwi potencjał, aby na stałe zagościło na ludzkich stołach.
Następnie, przez wieki, rozwijano kunszt przyrządzania jajek na rozmaite sposoby. Każdy bowiem kucharz jest w stanie przygotować to gastronomiczne cudo, na wiele różnych sposobów. Do podstawowych praktyk należą oczywiście przyrządzanie jajek na twardo lub na miękko, gotowanie ich na parze, smażenie jajek sadzonych, jajecznica, omlet, jajka w panierce czy koszulkach… Od samego wymieniania tych pyszności można sprawić, że inni solidnie zgłodnieją. Jednak im bardziej wydłużamy tę listę, tym bardziej zadziwiający wydaje się fakt, że nie znajduje ona końca! Sposobów jest taka mnogość, że powinny powstawać kolejne serie książek kucharskich, traktujących wyłącznie o możliwościach, jak potraktować bohatera tego tekstu.
Jako, że autor jest osobą stronniczą i ma swojego faworyta, jeżeli chodzi o formę przygotowania jajka, skupimy się teraz nad najbardziej skuteczną metodą przyrządzenia jajka na miękko!
Najpierw oczywiście należy znaleźć odpowiednie naczynie. Niezbyt wielkie, ponieważ za duża ilość wody będzie zbędna i dłużej będziemy musieli poczekać na efekt końcowy. Następnie nalewamy do niego wody (nie ma większego znaczenia, czy będzie ona ciepła, czy zimna, choć ciepła zdecydowanie szybciej osiągnie stan wrzenia). Teraz pojawia się zasadnicze pytanie – ile gotować jajko na miękko? Odpowiedzi jest bardzo wiele, ponieważ różnica kilku sekund może diametralnie zmienić wnętrze jajka, jakie zastaniemy po obraniu skorupki (niektórzy wolą bardziej, a niektórzy mniej ścięte, stąd różnica w liczeniu czasu).
Najodpowiedniejszym jednak wydaje się gotowanie jajka przez trzy minuty
Aby pomiar był prawidłowy, a produkt był uprzednio w lodówce, należy odczekać kilka minut przed włożeniem go do wody, ponieważ zimne jajko będzie potrzebować więcej czasu, aby uzyskać odpowiednią konsystencję. Tutaj pojawia się także kolejny problem, z którego kucharze, dopiero raczkujący po wymagającej, gastronomicznej ścieżce, nie zdają sobie w ogóle sprawy!
W którym momencie włożyć jajko do naczynia? Odpowiedź jest jedna – trzeba to zrobić w momencie wrzenia wody. Powszechny błąd, jaki spotyka się w wielu kuchniach jest taki, że gotujący wrzuca produkt do jeszcze zimnej wody. Jest to ewidentny błąd, ponieważ wówczas nie jesteśmy w stanie dokładnie sprawdzić, w którym momencie woda uzyskuje odpowiednią temperaturę wrzenia, a to właśnie jest decydująca chwila, od której należy mierzyć wspomniane wyżej trzy minuty.
